Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): /ˈsøz/, [sø̞z]

Heceleme: söz

Köken

Ana Türkçe *söŕ sözcüğünden devralındı

Ad

söz (belirtme hâli sözü, çoğulu sözler)

1. (dil bilimi) bir düşünceyi eksiksiz olarak anlatan kelime dizisi, kavil, kelam, laf, lakırtı
2. bir veya birkaç heceden oluşan ve anlamı olan ses birliği, kelime, sözcük
3. bir kohuyu yazılı veya sözlü olarak açıklamaya yarayan kelime dizisi

   Yer yer birçok türküde rastladığımız beylik sözler de vardı içinde. - B. R. Eyuboğlu

4. kesinlik kazanmayan haber, söylenti

   Ortalıkta bir söz dolaşıyor.

5. bir işi yapacağını kesin olarak vadetme

   O, sözünde duran bir adamdır.

6. (müzik) müzik parçalarının yazılı metni, güfte

   Şarkının sözleri çok anlamlı.

Deyimler

Türetilmiş kavramlar

• sözce, sözcü, sözle, sözlü, sözse, sözsüz,

Çeviriler

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "söz" maddesi

Atasözleri

• Adam olana bir söz yeter
• Ahmağa yüz, abdala söz vermeye gelmez
• Bir söz ara bozar,bir söz ara düzer
• Bir söz bin büyüye bedeldir
• Bir söz yola getirir, bir söz yoldan çıkarır
• Büyük lokma ye büyük söz söyleme
• Cahile söz anlatmak, deveye hendek atlatmaktan güçtür
• Sus küçüğün, söz büyüğün

Azerice

Ad

söz

1. (dil bilimi) kelime, kavil, lügat, söz, sözcük

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe söz

Ad

söz

1. (dil bilimi) kelime, kavil, lügat, söz, sözcük

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Kırım Tatarca

Ad

söz

1. (dil bilimi) kelime, kavil, lügat, söz, sözcük

Türkmence

Ad

söz

1. (dil bilimi) kelime, kavil, lügat, söz, sözcük